5 نکته که در خصوص ضد آفتاب که باید بدانیم - وبلاگ ماریانا

به گزارش وبلاگ ماریانا، به نظر می رسد، کرم های ضد آفتاب با SPF بالا ممکن است فقط کمی از نمونه های با SPF پایین مناسب تر باشد. ضد آفتاب با SPF 50 حدود 89 درصد از اشعه مضر نور خورشید که باعث ایجاد قرمزی و آفتاب سوختگی می گردد را مسدود می نماید.

ما بدون آنکه دانسته های چندانی در خصوص ضد آفتاب ها داشته باشیم، از آن ها استفاده می کنیم.

آگاهی از این نکات لازم به نظر می رسد.

بر اساس گزارش ای. دبلیو. جی (گروه کاری محیط زیست آمریکا) برای محافظت بدن از آفتاب، ضد آفتاب باید آخرین قدمی باشد که برمی دارید. این به معنی بی اهمیتی ضد آفتاب نیست؛ مسئله این است که سایر اقدامات احتیاطی نیز نقش بزرگی دارند.

ای. دبلیو. جی می گوید، لباس شما می تواند خطر آفتاب سوختگی را تا 27 درصد کاهش دهد. بعلاوه ماندن در سایه به ویژه برای نوزادان از اهمیت زیادی برخوردار است: نگه داشتن نوزادان در سایه می تواند خطر ابتلا به سوختگی های متعدد را به مقدار 30 درصد کاهش دهد.

این گروه بعلاوه به افراد توصیه می نماید از عینک آفتابی برای محافظت از چشم در برابر اشعه ماوراء بنفش استفاده نمایند. پیشنهاد داده می گردد برنامه ریزی برای خروج از خانه به اوایل صبح یا اواخر بعد از ظهر، هنگامی که خورشید در پایین ترین قسمت در آسمان قرار گرفته است، موکول گردد.

به نظر می رسد صنعت ضد آفتاب هر ساله محصولاتی با SPF بالاتر فراوری می نماید. بر اساس گفته سازمان غذا و دارو (FDA)، SPF یا همان عامل محافظت در برابر آفتاب، عامل میزان گیری مقدار امکان آفتاب گرفتن فرد و در معرض آفتاب بودن با ضد آفتاب خاص، بدون ایجاد آفتاب سوختگی است. اما این سازمان کرم های ضد آفتاب با SPF 50 یا بالاتر را ذاتاً گمراه نماینده خوانده است.

به نظر می رسد، کرم های ضد آفتاب با SPF بالا ممکن است فقط کمی از نمونه های با SPF پایین مناسب تر باشد. ضد آفتاب با SPF 50 حدود 89 درصد از اشعه مضر نور خورشید که باعث ایجاد قرمزی و آفتاب سوختگی می گردد را مسدود می نماید.

در حالی که ضد آفتابی با SPF 100 حدود 99درصد از اشعه مضر را دفع می نماید، در واقع تنها یک درصد بیشتر. بسیاری از مردم فکر می نمایند با استفاده از محصولات با SPF بالاتر می توانند زمان بیشتری را در آفتاب بگذرانند، در حالی که این چنین نیست.

نکته دیگر اینکه، SPF فقط به محافظت از پوست در برابر اشعه UVB که باعث قرمز شدن پوست و سوزش پوست می گردد، اقدام می نماید. ممکن است فرد فکر کند که، چون پوستش قرمز نمی گردد، هیچ آسیبی نمی بیند، در حالی که گفته می گردد اشعه UVA نیز می تواند آسیب رسان باشد، پس سعی کنید زمان زیادی را زیر نور خورشید سپری نکنید حتی با ضد آفتاب.

دانشمندان می دانند که قرار گرفتن در معرض آفتاب باعث سرطان پوست می گردد؛ بنابراین آیا ضد آفتاب که از پوست در برابر آفتاب محافظت می نماید، از سران جلوگیری می نماید یا باعث کاهش خطر آن می گردد؟

در واقع، گروه های بهداشت عمومی، از جمله سازمان غذا و دارو، موسسه ملی سرطان و آژانس بین المللی تحقیقات سرطان، می گویند که داده های علمی از این ایده پشتیبانی نمی نمایند که ضد آفتاب ها به تنهایی می توانند آمار انواع سرطان پوست را کاهش دهند.

مطالعات نشان داده است افرادی که برای محافظت از پوست خود فقط به ضد آفتاب متکی هستند، بیشتر از افرادی که خود را از راه های دیگر محافظت می نمایند با سرطان پوست ارتباط دارد.

اما عامل دیگر ممکن است این باشد که آفتاب سوختگی تنها موردی نیست که می تواند منجر به سرطان پوست گردد. پرتو های UVA که آسیب قابل مشاهده ای ایجاد نمی نماید نیز می توانند باعث تغییراتی شوند که منجر به سرطان می گردد.

اگرچه کرم های ضد آفتاب در برابر اشعه UVA و UVB محافظت می نمایند، اما این محصولات محافظت کمتری در برابر اشعه UVA دارند.

آفتاب سوختگی تنها یکی از راه هایی است که خورشید می تواند به پوست آسیب برساند. حتی اگر پوست شما در معرض نور آفتاب قرار نگیرد، ممکن است آسیب دیده باشد. به عنوان مثال، پرتو های UVA که ضد آفتاب اغلب به میزان کافی مانع از تاثیر آن نمی گردد، می توانند به عمق بیشتری در پوست نفوذ نموده و رادیکال های آزاد فراوری نمایند. این رادیکال های آزاد می توانند با مولکول های زیادی در بدن واکنش نشان دهند و حتی می توانند به DNA آسیب رسانده و پیری پوست را تسریع نمایند.

ضروری است که بدانید، برترین ماده برای مسدود کردن اشعه UVA، اکسید روی است.

طبق مطالعاتی که گروه ای. دبلیو. جی انجام داده نزدیک به 14 درصد از کرم های ضد آفتاب حاوی نوعی ویتامین A به نام رتینیل پالمیتات است. این ترکیب اغلب برای یاری به مبارزه با پیری پوست به محصولات آرایشی اضافه می گردد. مطالعات متعددی در حیوانات نشان داده است که این ترکیب خطر ابتلا به سرطان پوست را افزایش می دهد.

یک مطالعه در سال 2012 بر موش های بدون مو نشان داد که این ماده براساس برنامه ملی سم شناسی، خطر ابتلا به بعضی از تومور ها را افزایش می دهد. اگرچه این یافته ها هنوز در انسان تأیید نشده است، اما توصیه می گردد که مردم از محصولاتی که حاوی رتینیل پالمیتات هستند استفاده ننمایند.