خودرو های خوش ساخت 40 میلیونی - وبلاگ ماریانا

به گزارش وبلاگ ماریانا، خبرنگاران: اگر تصور می کنید که خرید خودرو نو یعنی آسودگی از تعمیر و عیب و نقص سخت در اشتباهید. اگر هم فکر می کنید اتومبیل کارنموده یعنی دردسر، تنها خود را از تعداد زیادی گزینه جذاب محروم نموده اید. تجربه خرید خودرو های کارنموده که سال ساخت آن ها به دهه 90 میلادی و یا ابتدای قرن 21 برمی شود ثابت نموده که هیولای خودرو کارنموده چندان هم واقعی نیست و اتفاقا در زمینه استهلاک و مصرف سوخت حتی شرایط بعضی کارنموده ها بهتر است.

برای نمونه کرولا سدان مدل 94 آنقدر محصول خوبی است که فقط یک بار استارت زدن این خودرو شما را شیفته تویوتا و موتور بی دردسرش می نماید. کیفیت سواری خوب هوندا آکورد، تویوتا کریسیدا یا سوبارو لگاسی که در همان دوره ساخته شده اند هم بماند؛ بنابراین هنگام انتخاب خودرو نباید ترسید و با برانداز کردن سال ساخت، پنبه سازنده و مدل اتومبیل را زد. اتفاقا بازار خودرو های کارنموده آنقدر با گزینه های متنوع از سبک های مختلف خودروسازی می تواند شما را غافلگیر کند که تصورش سخت است. از محصولات آمریکایی مثل اولدزموبیل کوتلاس تا فراوریات کره ای اینجا پیدا می گردد. کافی است کمی دقت مهندسی داشته باشید و سواد خودرویی. به راحتی سره را از ناسره تشخیص می دهید. ما البته در این گزارش با معرفی هشت خودرو 10 تا 30 سال سعی کردیم اندکی کارتان را راحت کنیم. از وانت تا هاچ بک و سدان اینجا پیدا می شوند. این خودرو ها اغلب کمتر از 40 و حتی 30 میلیون تومان قیمت دارند، ولی همگی از نظر کیفیت ساخت و سطح تجهیزات وضعیتی مشابه با ارزان ترین خودرو های مونتاژ داخل دارند.

تویوتا کرولا 1994

بیشتر ما این سری از کرولا را در قالب تاکسی های بین شهری به یاد می آوریم، اما این نسل از کورولا خستگی نمی شناسند چه تاکسی بوده باشد و چه خودرو معمول یکی خانواده متوسط، بعد از 25 سال هنوز سالم، سرحال و منظم به نظر می رسد. اتفاقی که مثلا برای محصولات شورولت یا هیوندای در دهه 90 میلادی مقدور نیست و بعضا خیلی زود خسته می شوند. نسل هفتم کرولا، اما از کار بیشتر فرسوده نمی گردد و به دلیل توازن مناسب میان ساختار فنی و طراحی، حین سواری آزاردهنده نیست. کرولای نسل هفتم که در ایران به عنوان خودرویی بی مرگ شناخته می گردد به راحتی قادر است جایگزین محصولی مثل پراید یا 405 باشد. موتور به اندازه کافی توان دارد، ولی دردسرش زیاد نیست، اتاق به اندازه کافی جا دارد، ولی کهنه نیست و اتاق هم حین شتاب به درشکه تبدیل نمی گردد.

اوپل کورسا 1994

سازنده آلمانی با سری کورسا B آغازگر عصر جدیدی در زمینه فراوری هاچ بک بود. این خودرو که به تازگی پای به سی و هشتمین سال حیاتش گذاشته، در نسخه های 1992 تا 1995 که به ایران هم راه یافت ترکیب جالبی از یک سوپرمینی شهری با اتومبیلی زیبا و خوش قیافه است. کورسا که موتور کم مصرفی دارد برای عبور و مرور شهری یک دانشجو یا کارمند که چندان از خودرو کار نمی کشد محصولی مناسب است. قطعات این خودرو مثل کرولا قابل پیدا کردن است و تعمیرکاران حرفه ای آن در اغلب شهر های کشور حضور دارند. کورسا که در بین همه محصولات این گزارش به خوشرنگ ترین خودرو مشهور است، در اتاق خود یکی از بهترین سطوح ارگونومی و دوام را در عین مالی بودن به خریداران ارائه می نماید.

دوو ریسر هاچ بک 1995

جوانان، دانشجو ها و البته کارمندان می توانستند با داشتن یک حساب بانکی خوب این خودرو را با نامی مهیج بخرند. ریسر؛ این عنوانی بود که دوو با آن قصد داشت جوان تر ها را تحریک کند. البته موتور 1.5 لیتری 75 اسبی خودرو چندانی مجالی برای بروز احساسات جوانان در کابین ریسر نمی داد، ولی در کل ترکیب خودرو جذاب بود. این خودرو حالا تا حدی شکسته، پیر و فراموش شده است. منتهی اگر شانس بیاورید و مثل این تصویر، یک نسخه خوب و سرحالش را گیر بیاورید، شاید از راندنش تعجب کنید. خودرو ریسر نرم و بی صدا حرکت می نماید و گرچه ایمنی چندان بالایی ندارد، ولی سواری اش حس نااطمینانی را به سرنشینان منتقل نمی نماید. استفاده از پلتفرم سری T گروه جنرال موتورز باعث شده تا شما با خودرو برجسته ای روبرو شوید که از گا ها از استاندارد های این کلاس فراتر است.

رنو 21

سایپا بد عمل کرد وگرنه شاید همین خودرو پرونده 405 را برای همواره در ایران بسته بود. سایپا، اما با ناتوانی در فراوری یک نسخه هم رده و هم قیمت از 21 کاری کرد که رنو در ایران بدنام گردد. 21 که سدانی خوش فرم و مدرن با طرح مالی و فاقد زوایای مواج بود، عمدتا حضورش در ایران را به مونتاژ نامناسب سازنده وطنی باخت وگرنه عمده کسانی که این سدان 80 اسبی فرانسوی را رانده اند و حداقل شش ماه با آن گشته اند به دوام بیشتر و استهلاک کمتر آن در مقایسه با 405 گواهی می دهند. البته می پذیریم که این خودرو آنقدر که آن موقع قیمت داشته تند و تیز نبوده، ولی مثل همه رنو ها جادار، کم مصرف و رام برای رانندگانش کار می نموده است. پیدا کردن یک نمونه سالم از این خودرو سخت است، اما خیالتان را تا چند سال بابت خودرو خانواده راحت می نماید.

ایسوزو پیکاپ مدل 1993

یک موتور 2300 سی سی دارد و میزان متنابهی جا برای نشستن در اتاق. فضای بارش هم بد نیست و لااقل از آریسان و پراید 151 خیلی بهتر است. به جرات می توان گفت اگر به خوبی تعمیر گردد حتی از مزدا وانت صفر کیلومتر هم بهتر کار می نماید. بماند که طراحی بهتری هم داشته و فرم بدنه اش جذاب تر است. البته اندکی مصرف سوخت خودرو بالاست که با توجه به ابعاد خودرو و وظیفه اش چندان عجیب نیست. ضمناً این خودرو توان کشیدن یک تن بار را دارد.

مزدا 323 مدل 1379

پیش از مزدا 323 معروف که در دو تیپ معمولی و FL در ایران شناخته میگردد، این سری از مزدا فراوری شد. خودرویی که حالا با حدود 20 سال سن پیر به نظر می رسد و کد اف را بر پیشانی دارد. نکته جالبی که درباره این سری از 323 باید کگفت، شباهت آشکار با محصولات میتسوبیشی به ویژه گالانت است. مزدا که آخرین سری 323 را با یاری بهمن در ایران هم مونتاژ کرد، در بدو ورود به صنعت خودرو ایران این محصول را به سازنده وطنی داد که مخصوصا در بخش عقب تداعی کننده همان فرم مشهور گالانت است. این خودرو به گیربکس دستی و موتور 16 سوپاپ مجهز بوده و خودرویی پرشتاب مثل اغلب فراوریات مزداست.

پروتون ویرا مدل 1384

با الگوبرداری از نسل آخر میتسوبیشی لنسر و تمرکز روی داخلی سازی حداکثری، پروتون این محصول را ساخت و سال 1383 با قیمت گزاف 12 میلیون 800 هزار تومان به ایران فرستاد. با گذشت حدود 15 سال از ساخت این خودرو، اما تعیین شده کیفیت پروتون دست کمی از فراوریات ژاپنی ها در این بخش ندارد. قبول داریم که طرح ظاهری ویرا ابدا قشنگ نیست یا فضای اتاق کمی زود خسته شده، ولی موتور و شاسی و ترمز و تعلیق خودرو به لطف اشتراک با میتسوبیشی مرگ ندارند و با گذشت سالها، کماکان مالکانش را راضی و راضی نگه داشته است. ویرا که موتور کم مصرفی دارد، برای استفاده های شهری یک خانواده 4 نفره محصول مناسبی است ضمن اینکه فروشش در بازار هم مثل خیلی از خودرو های دهه نود میلادی سخت نیست.

ام وی ام 110 مدل 1388

جوان ترین، جدیدترین و کم مصرف ترین خودرو گروه که اگر با سرعت بالای 80 کیلومتر با آن تصادف کنید، هیچ تضمینی برای زنده ماندن شما وجود ندارد! با این حال اگر جانب احتیاط را رعایت کنید، با قیافه خاص این خودرو کنار بیایید و کیفیت مواد کابین را هم نادیده بگیرید آن وقت است که در تجربه های رانندگی شهری و حتی بین شهری این چینی بدنام را دوست خواهید داشت. کپی نازل و درجه 2 دوو ماتیز نه آنقدر بدترکیب است که بگردد ردش کرد و نه آنقدر بی کیفیت که از آن ترسید. ام وی ام 110 در کل خودرویی است که با یک مبلغ ناچیز (با توجه به تورم و فهم درست از وضع موجود قیمت ها در بازار خودرو) می تواند برای حمل و نقل روزمره گزینه خوبی باشد. موتور 1 لیتری این خودرو هم گرچه جان شتاب ندارد، اما استهلاکش هم بسیار پایین است.